Türk bayrağının kökeni Kün-Ay tamgasıdır ve bunun ilk formları HAKASYA ve GÖBEKLİTEPE’de bulunmaktadır. Türk bayrağının kökeni, zaman olarak bilinenden çok daha eskiye, M.Ö. 17 binli yıllara kadar dayanmaktadır.

Genel kabul edilen görüşe göre; Türk bayrağı, rengini şehitlerin kanından, ilhamını da bu kan gölüne yansıyan ay ve yıldızdan almıştır. Bayrağımız hakkındaki bu bilgi her ne kadar duygusal bir histe ve doğru olsa da, bu onun tarihsel gelişimini veya kökenini açıklamaya yetmemektedir.

Türkler, ay-yıldız sembolünü eski zamanlardan beri kullanagelmektedir. Fakat ay-yıldız sembolünden çok daha önce ve sürekli bir biçimde kullanmış olduğumuz bir simge daha bulunmaktadır; Kün-Ay. Yani Güneş-Ay.

Türkler ay-yıldız sembolünü kullanmadan çok daha önce Kün-Ay sembolünü kullanmıştır. Kün-Ay sembolü, Güneş ve hilal hâlindeki Ay’dan oluşur. Çoğu zaman Güneş sembolünün ortasında bir nokta veya daire bulunur. Bu ayrıntı çok önemlidir. Çünkü bu nokta veya daire, aydınlığın karanlığa galip gelişini, güneşin aydınlatma gücünün karanlığa baskın geldiğini gösterir. Türkler buna yaruk ırkı der; yani aydınlık sembolü. Kün-Ay sembolü, birlikte düşünüldüğünde, aslında bahar ayının ilk gününü ifade eder. Yeniden dirilişi, yeniden doğuşu, toprağın uyandığı günü, yani ilkbahar ekinoksunu* simgeler.

Kün-Ay sembolünün en eski halini Hakasya kaya resimlerinde görürüz. Dünyanın en eski gözlemevlerinden biri olduğu düşünülen, doğal kaya yapılardan oluşan ve Sunduki adı verilen yerde keşfedilen bu Kün-Ay tamgası, M.Ö. 17 binli yıllara tarihlenmektedir.

Hakasya’daki Kün-Ay sembolünün aynına, binlerce yıl sonra Anadolu’da Göbeklitepe tapınaklarında da rastlamaktayız.

Birbirinin birebir aynı olan bu iki sembol, iki coğrafya arasında bir bağ olduğu, kültürel bir köprü olduğu varsayımını ortaya atmamıza da neden olur. Göbeklitepe’deki Kün-Ay tamgası, Anadolu topraklarında yer alan en eski tarihli Kün-Ay tamgası olma özelliğini de taşır. Kün-Ay sembolü, M.Ö. ilk bin yılda, Çu Türklerinin bayraklarında da kullanmıştır. Bugün Moğolistan bayrağında halen Kün-Ay sembolü yer almaktadır.

İlkbahar ekinoksunu*, dolayısıyla Türklerin Ulu Kün bayramını da simgeleyen Kün-Ay sembolü, daha sonradan, özellikle Sümerliler zamanında Ay-yıldız biçimine dönüşmüştür. Ay-yıldız, Sümerlilerde de yeniden doğuşun ve tarımın sembolü olmuştur. Sümerlilerden sonra Hititler, Etrüskler, Romalılar ve Yunanlılar da ay-yıldız sembolünü kullanmışlardır. Bu kültürlerin hepsinde ay-yıldız sembolü yeniden doğuşun sembolü olmuştur.

Türk bayrağının kökeni Kün-Ay tamgasıdır ve bunun ilk formları HAKASYA ve GÖBEKLİTEPE’de bulunmaktadır. Türk bayrağının kökeni, zaman olarak bilinenden çok daha eskiye, M.Ö. 17 binli yıllara kadar dayanmaktadır.

Türk bayrağının gerçek anlamı ise; Yeniden Doğuş ya da Yeniden Diriliş’tir, İlkbahar Ekinoksu’dur, ULU KÜN’dür, Aydınlığın Karanlığa Yeniden Galip Gelişi’dir!

Kaynak: ÖZGÜR BARIŞ ETLİ
(Gökbilimci, Yazar)

*(Ekinoks, .Güneş ışınlarının Ekvator'a dik vurması sonucunda aydınlanma çemberinin kutuplardan geçtiği an. Gündüz ile gecenin eşit olması durumudur. Yılda iki kez tekrarlanır - İlkbahar Ekinoksu ve Sonbahar Ekinoksu.)