Yine acıyor yüreğimiz! Daha ne kadar acıyacak? Bizim acıyan yerlerimiz var da, bunların ne insanları yakmaktan ne binaları yıkıp insanların ölmesinden hiç mi hiç utanmaları yok! Ne zamana kadar ya da kaç insan ölünceye kadar başımızda duracaklar bilemiyoruz ama gitsinler istiyoruz artık! Artık gitsinler!
  Uzun zaman önce gitmiştik ailece Bolu'ya oradan da Kartal kaya otelinde kalmıştık. O zaman ismi öyleydi şimdi değişmiş. 
  Ne güzeldi karlar arasında yolu ve nihayetinde bembeyaz manzaralar içinde Kartalkaya oteli. Keşke hep öyle hatırımda, hatıralarımda kalsaydı. Bugün öyle kirlenmiş ki o bembeyaz manzara ateşler içindeki görüntüsü içimi acıttı. Sadece otel mi? Giden canlar, bir takım ihmaller yüzünden kaybolan hayatlar, simsiyah olan hayaller, analar, babalar, evlatlar. Sırf sizin keyfiyetinizle görmezden geldiğiniz  torpillerle izin verdiğiniz, insan hayatlarını hiçe saydiğınız bu zamanlar elbet geçecek ama iz bırakarak geçecek. Şimdi rutin olarak her zaman yaptığınız gibi bir kaç kişi olay yerine gidip taziyelerini dileyecek, "suçluları cezalandıracağız" deyip bir iki masum garibi günah keçisi yapacak zeytinyağından kıl çeker gibi işin içinden sıyrılacaksınız! Dünyanın hiçbir yerinde olamaz bu, cenazeleri tavukların taşındığı soğuk hava depolu arabada taşımak, şehit cenazelerini pikap kamyonetle taşımak eş değerdedir, sayılmaz! İnsan hayatının en değersiz ülkesi haline gelmişken ne farkeder...
Orada ölen canları artık hiçbir güç geri getirmeyecek inşallah sizi de gittiginizde hiçbir gücün artık geri getiremeyeceği gibi. Aradaki fark sadece şu olacak siz gittiğinizde BAYRAM, BU İNSANLAR GİTTİĞİNDE YAS OLACAK!